Teori muzike “me pikatore” 
Origjina e Notave Blu gjendet nĂ« strukturat e modalitetit, shumĂ« kohĂ« pĂ«rpara krijimit tĂ« tonalitetit dhe sistemit tĂ« temperuar. KĂ«ta tinguj mund tĂ« gjenden, nga njĂ«ra anĂ« nĂ« strukturat e makamit arab (si tinguj qĂ« i atribuohen “Comma-s Holdriane” dhe nĂ«nndarjes sĂ« oktavĂ«s nĂ« 53 pjesĂ«), nga ana tjetĂ«r, ekziston tendenca e tĂ« ashtuquajturave “nota tĂ« stonuara” qĂ« kĂ«ndohen ose luhen “mikrotonalisht”. MegjithatĂ«, ka edhe njĂ« tjetĂ«r spjegim qĂ« lidhet me pentatonin minor dhe akordin e Dominant-septakordit, sĂ« bashku me mĂ«nyrĂ«n se si zezakĂ«t luanin nĂ« kitarrĂ« nĂ« fillimet e tyre nĂ« AmerikĂ«…
P. Sh:
Pentatoniku mbi telin MI:
E,..G,A,……..B,…. D
Pentatoniku mbi telin SOL:
… G,…… Bb,… C, D,…. F
Shkalla heksafonike blu në MI-:
E, G, A,. A#, B,.. .D
Shkalla heksafonike blu në SOL+:
… G,….. A#, B,C,.D….. F
Një transpozim dhe përbërës e dy modeleve (duke filluar nga i njëjti ton, do të jepte shkallën blu heptafonike:
G, A#, B, C, C#, D, F | G²
Shkalla Blue Bebop:
G, A#, B, C, C#, D, F, F# | G²
Ă‹shtĂ« e vĂ«shtirĂ« tĂ« vĂ«rtetohet nĂ«se “Notat Blu” janĂ« apo jo produkt unik i Jazz-it. MegjithatĂ«, mund tĂ« them me siguri se tingĂ«llimi tipik qĂ« prodhojnĂ« notat blu Ă«shtĂ« njĂ« “sound” i kĂ«saj muzike. Pak kohĂ« mĂ« parĂ«, gjeta tek njĂ« pjesĂ« e Bach-ut, njĂ« pasazh tĂ« njĂ« ndĂ«rrimi (major/minor) mjaft tĂ« shpejtĂ«: afĂ«r… qĂ« nĂ« dukje mund tĂ« ishte njĂ« “NotĂ« Blu”… Por JO, nuk Ă«shtĂ«, pasi Notat Blu dhe shkalla blues kanĂ« njĂ« mĂ«nyrĂ« tĂ« veçantĂ« pĂ«rdorimi dhe nuk Ă«shtĂ« e drejtĂ« t’i pĂ«rziejmĂ« ato me kromatizmin e Shopenit etj… Ă‹shtĂ« e vĂ«rtetĂ« qĂ« “notat blu” gjenden nĂ« muziken e Debussy, Ravel, Rachmaninov etj… por janĂ« kĂ«to kompozitorĂ« qĂ« pĂ«rdorin tingujt Blu nĂ« veprat e tyre, dhe jo anasjelltas.